[hancur berderai..]

Assalamualaikum..

teringat zaman kecil-kecil...cik bawang suke sangat berangan...berangan jadi cikgu..angkasawan...peguam...dan tak lupe juge maharani negara China(errkk)...tapi...dalam byk angan-angan cik bawang tuh...angan angan jadik cikgu lah yg paling kerap bermain-main dalam kepale...bile dah besar sikit..masuk MRSM..pon still berangan-angan lagi..berangan nk jadik cikgu sekolah asrama..sbb bleh take care student lebih skit..macam warden-warden selalu buat...cik bawang takmo jadik warden garang..tapi nk jadi warden yg bleh jadik bes friend student...bile dah up sket..masuk U nih..angan-angan pon berubah...nk jadik lecturer...ermm dah pk dah nk mengajar subjek ape..tapi tak pk lagi la U..dah ade plan A n plan B dah...nk jugak jadik lecturer..

tapi...

tuh semua angan-angan...ye..ia hanyalah angan-angan..kenape? sebab cik bawang tak sesuai jadik cikgu, cikgu sekolah asrama maupon lecturer...ia pernah jadi satu cita-cita..tapi hari ni..cita-cita tuh mule collapse..sikit demi sikit...then jadiklah engineer...engineer? kalau ditanya pada rakan-rakan sekolah dlu..cik bawang lah orang yg paling tak pandai fizik..dan paling tak kreatif..serta kritis...cik bawang memang kurang mempunyai hati nk jadik engineer...

it really makes me wonder...what am I doing here?

tpt nih terlalu banyak kenangan...and what does memories brings? is it diamond? or is it rust? i'm not strong enough to fake as if it brings diamonds...so..maybe it's time to say goodbye...

p/s: tapi cik bawang ttp ade cite-cite..jeng jeng jeeeengggg...segan la nk cakap...nnt lah...ini cita-cita jarak panjang...tunggu bile dah tercapai nnt baru cik bawang cakap..muehehehehe